Kadir Bayşu

İnsanoğlu nefes aldığı süre boyunca varoluş nedenini düşünmüş ve muhakkak cevabını da bulmuştur. Peki, amacımız nedir? Neden yapıyoruz? Bazen gereksiz bulduğumuz, ne gerek var dediğimiz işler geliyor önümüze, yüzümüzü asıyor, motivasyonumuz düşüyor. “Bu okullar neden kuruldu?” demedim değil çoğu zaman. Ne gerek vardı? Neden gerek duyuldu? Amaçları neydi? O kadar çok kitap okudum ki net cevabını da hala bulamadım. Herkes ayrı bir kavram yazmış. Neden mi? Bakış açısı ve beklentiler farklı. Yazan farklı yazdıran farklı. Öğretmenliğimin ilk yılı, adaylık sürecinde hafta sonları katıldığımız eğitimler var. İlk dersler ve yoğun bir bilgi bombardımanı altındayız. Öğretmenliğin gerekliliklerini yerine getirmeye çalışırken mevzuat içerisinde bulduk kendimizi. Resmi gazete, tebliğler dergisi, kanunlar, yönetmelikler, yönergeler, genelgeler, resmi yazışmalar… Kafam allak bullak olmuştu. Notlar alıyor, lojmana döndüğümde bu neydi acaba diyordum. Yazıp bulacağım akıllı telefonlar ve bilgisayarlar n

  Felsefe; düşünce bilimi. Var olanların varlığı, kaynağı, anlamı ve nedeni üzerine düşünme ve bilginin bilimsel olarak araştırılması. Okuduğum kitaplarda; felsefenin, geçmişi geleceğe taşımak olduğunu anladım. Felsefe' de doğru insan olmak önemli. Erdemli insan olmak daha da önemli. Yanlış giden bir şeyler olduğunda devreye girer bu öğretiler. Geçmişte doğruları yapanların söz ve davranışları, gelecek için bir ışıktır. Hep buhranlı dönemlerde sözünde özünde doğru kabul edilen insanlar ortaya çıkmış ve bu insanlar aradan binlerce yıl geçse de unutulmamışlar. Konfüçyüs 'ta unutulmayanlardan. Bugün bitirdiğim bir kitaptan çok güzel alıntılar yaptım sizler için. En can alıcı sözünü en sona bıraktım. İşte o sözler; Yaldızlı sözlerle erdem bağdaşamaz. Büyük ve üstün insan, yemekte karnını doyup doymayacağını düşünmez. Evinde rahatını aramaz. Yaptığı işlerde ağırbaşlı, konuşmalarında dikkatli bir kimsedir. O ilkesi olan kimseleri araştırır. Bu kimse için "öğrenmeyi seven bir kim

  Ne kadar özlü söz varsa söylenmiş, Kıssadan hisse ile anlatılmış, Yaşanmış, tecrübe edinilmiş, Hepsi birer ışık, hepsi birer yol gösterici, Hepsi ders verir nitelikte. Kafaya taş düşürürcesine. Tabi almasını bilene, okumasını bilene, görmesini bilene. Sadece siz mi yaşadınız sandınız? Sizin başınızdan mı geçti tüm olaylar? İnsanoğlu bin yıllardır yaşıyor bunları; yaşadı, yaşıyor, yaşayacak. Tecrübe ediniyor yaşadıklarından, kulaktan kulağa aktarıyor efsanelerle, Yazıyor, taşa, deriye, kağıda… Ne anlatsam ne yazsam diye düşünürken, yazmak için önce dolmak gerekir, Olgunlaşmak gerekir, Olgunlaşma ; Olgunlaşma . Spinoza'nın dediği gibi "İstek, insanın daha az olgunluktan daha çok olgunluğa ulaşabilme çabasıdır". Olgunlaşmada bir nokta yoktur, bir noktalı virgül bile hiçbir yerde yoktur... Devam eder ve devam eder. Bir insan ne kadar kendi içinde derine giderse, o kadar olgundur aslında. Hindistan'da bir ağaç, adı “Banyan”. Bilgelik, olgunluk ve tecrübeyi temsil eder. K

  Hedef gösterenler ve hedefe yürüyenler... Siz hangisisiniz? Her ikisi de bakış açısına göre olumlu görünüyor. Durduğun yerden mi kaynaklanıyor, yetiştiğin bölgeden mi, aldığın eğitimden mi, egolarından mı, kişisel emellerinden mi,…? İnsanoğlu işte umutsuz yaşayamaz. Unutmadan da yaşayamaz. Uyuşmuş, hep aynı ortamda dura dura sıradanlaşmış, okumamış, araştırmamış, kefede ne varsa onunla yetinmiş insanlarla dolu her yan. Bir eğitimci arkadaşım anlatıyor, ziyaret ettiği ilçe milli eğitim müdürlüğünde gördüklerini. Bir eğitimci, eğitim kurumlarının üstünde bir kurum, özellikle ilçeyi temsil eden ve o ilçenin eğitim lideri konumunda, müdürlerim müdürü rolünde. Kapıdan içeri girildiğinde, gözler önüne serilenler ise yürek burkan cinsten. Eğitime yön veren, bilimle, fenle uğraşılan bir yer görüntüsü olması gerekirken, sıradanlaşmış insanlar yüzünden hep aynı görüntü, hep aynı düzen, ayağı olmuş her şey, tıpkı müzede sergilenen tarih kokan tarihi eserler gibi. Değiştirilmeli biraz, farklılaş