UMUT PEK TUHAF BİR ŞEY!
Bir metin okurken altını çizdiğim cümledir. "Umut pek tuhaf bir şey" başlığını. Ne kadar umut varsa o kadar umutsuzluk, karamsarlık kötü düşünce yok olur yeryüzünden. Seni ayakta tutan şey umuttur. Hayata bağlayan şey de umuttur. Umut hiç bitmeyen bahar mevsimidir. Tüm dünya "vazgeç" dediğinde umut fısıldar sana "Bir kez daha dene!" diye. Umudun var mı? Umutlarını mı yitirdin? Umutlarını mı kaybettin? Umutlarını mı elinde aldılar? Umutlarını mı yok ettiler? Yoksa umutlarını mı bitirdiler? Umutsuz mu bıraktılar? Umut vardı da alt mı ettiler? Umudunu kaybetmiş olanın başka kaybedecek bir şeyi yoktur. Umutsuzluğa kapılmak doğru değildir. Kaybetmenin ilk basamağı, umutsuzluğa düşmektir(Albert Capus). Mevlana'ya kulak verelim, bakın ne diyor; Umutsuzluk semtine gitme, umutlar var. Karanlığa doğru gitme, güneş var. Korkun seni mahkum eder. Umudun ise seni özgür bırakır. Koşarsın koşarsın da varamazsın ya hani; işte o zaman içi