UMUT PEK TUHAF BİR ŞEY!

Bir metin okurken altını çizdiğim cümledir.
"Umut pek tuhaf bir şey" başlığını.

Ne kadar umut varsa o kadar umutsuzluk, karamsarlık kötü düşünce yok olur yeryüzünden.

Seni ayakta tutan şey umuttur.
Hayata bağlayan şey de umuttur.
Umut hiç bitmeyen bahar mevsimidir.
Tüm dünya "vazgeç" dediğinde umut fısıldar sana "Bir kez daha dene!" diye.

Umudun var mı?
Umutlarını mı yitirdin?
Umutlarını mı kaybettin?
Umutlarını mı elinde aldılar?
Umutlarını mı yok ettiler?
Yoksa umutlarını mı bitirdiler?
Umutsuz mu bıraktılar?
Umut vardı da alt mı ettiler?

Umudunu kaybetmiş olanın başka kaybedecek bir şeyi yoktur.

Umutsuzluğa kapılmak doğru değildir. Kaybetmenin ilk basamağı, umutsuzluğa düşmektir(Albert Capus).

Mevlana'ya kulak verelim, bakın ne diyor;
Umutsuzluk semtine gitme, umutlar var. 
Karanlığa doğru gitme, güneş var.

Korkun seni mahkum eder. Umudun ise seni özgür bırakır.
Koşarsın koşarsın da varamazsın ya hani; işte o zaman içindeki umut, varamadığın kadar büyür!
Göç eden kuşlar gibi hep gidip gelir umutlarım.

Ayrıca, biliyor muydunuz? İnsana yapılacak en büyük kötülük. Onu bir umudun içine hapsetmektir.

Umut uyanık insanın rüyasıdır.
Güzel bir şeydir umut etmek. Gündüze bir tutam aydınlık katar.

Yaşıyorsak hala umut var demektir(Seneca).

Son söz olarak;
Allah bir kapıyı kaparsa bir kapıyı açar(Hz. Muhammed).

Saygılarımla.