İNSAN İNSANIN MAYASIDIR!

Ne tuhaf değil mi?
Bu dünyada her şey denge üzerine kurulu,
İyinin, kötüsü...
Haklının, haksızı...
Güzelin, çirkini...
Galibiyetin, mağlubiyeti...
Kadının, erkeği gibi!
Son günlerde yaşam, bana şunu gösterdi. Keser, hep insanların kendi tarafına doğru eşiyor.
Empati yoksunu insanoğlu!
Var mı senden başka ayrımcısı?
Kendine çıkar sağlayan, karşındakini düşünmeyen...

"İnsan insanın mayasıdır!"
Tıpkı virüs gibi.
Sarar etrafını, değiştirir her yeri, kendinden yapar, bakmışsın sen eski sen değilsin!
"Üzüm üzüme baka baka kararır" demiş atalarımız. Kötünün kötüsü yapar belki de.

Anlamsızsın insanoğlu!
Değişmezsin!
Süründürürsün, öldürmezsin!
Hep bir menfaat peşindesin.
Çıkarın yoksa, zaten yoksun!
Duygusuzsun insanoğlu!
Bilmez, anlamaz seni insanoğlu,
Derdini dinlermiş gibi yapar, aklı hep başka yerdedir,

Karşılıksız veren kim kaldı ki şu dünya da!
Olsa da sayıları azalıyor gibi!
"İnsan insanın mayasıdır!" derler ya,
Kim bilir belki artar sayıları,

Her yeni insan yeni umutlar demektir.
Öğretir insana yaşamı,
Gösterir Hanya'yı Konya'yı,
İnsanoğlu işte, göründüğü gibi değildir asla,
Kıyafeti ve görünüşü ile karşılanır, düşünceleri ile uğurlanır.

Ah insanoğlu!
Yüreğimizle bakmayı bir öğrenebilsek, gerçeği görebileceğiz.
İnsanın geçek mayası sevgidir,
Sevgi, sevgiyi doğurur.
İnsan sevginin ta kendisidir, sevgili okur!
"Sevelim, sevilelim, bu dünya kimseye kalmaz(Yunus Emre)."