YAZARAK ÖĞRENİYORUM

Ne güzel söylemiş yazar, "Bir toplumun dili o toplumun hafızasıdır."

Dil öğrenimi dört bölümden oluşmaktadır. 

"Konuşma, okuma, yazma ve dinleme."

Bu dördü bize öğrenmenin kapılarını açar.

Dördü de birbirinden önemlidir. Ve hepsi geliştirilmelidir.

Sadece birine yoğunlaşmak hep eksik bırakır bir şeyleri.

Aslında bu dördü iletişim becerilerimizin kalitesini belirliyor.

Peki,

Nerede ve nasıl öğreniriz?

Bu soruya bir eğitimci olarak "her yerde ve her zaman" olarak cevap veririm.

Son yıllarda şunu öğrendim ki yazarak da öğreniliyor.

Yazarak bilgi, duygu, düşünce ve hayallerimizi aktarabiliyoruz.

Duygularımızı ifade ediyor, isteklerimizi belirtiyoruz.

Yazdıkça düşünme becerisi gelişiyor, insanın.

Yazdıkça kelimelerin anlamları genişliyor,

Bir kavram üzerinde sayfalar hatta kitaplar oluşuyor.

Bakış açın genişliyor.

Uçan sözler kalıcı hale geliyor.

Perçinleniyor. Ölümsüzleştiriliyor.

Sonra bir bakıyorsunuz ben neler yazmışım, dedirtiyor insana.

Teknoloji ilerlese de yazma işi devam ediyor. Anlamsız ve kuralsız olsa da.

Aksine konuşma(sözlü iletişim) azaldı. Dinleme hiç kalmadı. Okuma ise yerlerde.

Dinleme ve konuşma becerisi öncelikle okul öncesi dönemde verilirken,

Okuma ve yazma becerisi için çocuklarımızın formal eğitim almaları gerekmektedir.

Son zamanlarda konuşmuyoruz, bolca yazışıyoruz.

Konuşma özelliğimiz azalırken beynin sol bölümünü eksik bırakıyoruz gibi görünse de, yazarak bu eksikliğimizi tamamlıyoruz.

Sevindirici taraf ise yazmaya alışmış insanların iyi birer okuyucu olmaları.

Aslında yazılanlardan öğreniyoruz.

Eğitimciler olarak okuyan ve yazan insanlar yetiştirmektir, hedefimiz.

Okumayan ve yazmayanlara inat.